Genç kızlığın 1. adımı ( Nam-ı diğer Ergenlik Dönemi PART 1)
Genç kızlığımızda annemizle, babamızla, kardeşimizle, arkadaşlarımızla... kısacası çevremizdeki herkesle kavga etmemizin temel sebebi neydi hatırlayalım. KİMSE BENİ ANLAMIYOR! Kimsenin bizi anlamadığını düşündüğümüz o dönemlerde, kendini kitaplara hapsedip orada kendi dünyasını oluşturanlardan biriydim ben. Peki sizler bu dönemlerde neler ve kimlerle devam ediyordunuz hayatınıza? Benim gibi kitaplara gömülüp bir yandan da kulağında müzik hayaller mi kurardınız yoksa o dönemi yok sayıp ergenlik psikolojisine kapılmamaya mı çalışıyordunuz?
Benim gibi olanlardan bahsedelim. Geçen gün 'hangi kitapları okuyordum ergenlik dönemimde?' diye bir soru geldi aklıma. Bunun üzerine hemen baktım hangi kitapları okuduğuma. O dönemlerimden kısa bir süre sonra isimlerini bile duymak istemediğim, okuduğum için utandığım kitapları yıllar sonra hatırlayınca tuhaf bir his uyandı içimde. Sanki kendi küçüklüğümü almıştım kucağıma yıllar sonra. Hangi kitaplar olduğunu görünce kimileriniz gülecek içinden, kimileriniz ben de böyle kitaplar okumuştum diyecek belki...
O kitaplar nelermiş gelin birlikte bakalım :)
İlk Kitabım: Yaşasın Mesajım var!
Bu kitabı ilk okuduğumda ne kadar beğendiğimi ve hatta kitap bittikten sonra da bulunduğum çevreden çok daha güzel bir ortamda kendimi günlerce hayal ettiğimi hatırlıyorum. Şimdi bunları yazarken bile ne kadar salakmışım diye gülmeden edemiyorum :D
Diğer Kitaplarım
Beni Rahat Bırak Anne!, Mektup Arkadaşlarım, Kendine İyi Bak!, Kimse Beni Anlamıyor!, Benden Bu Kadar, Yaş On Yedi...
Kitapların isimlerine bakar mısınız? İsimleri baştan fiyasko zaten :D Tozlu raflarımın neden toz tuttuğu buradan belli. Böyle kitapları kim gün yüzüne çıkarır ki :D Heralde geçmişleri hatırlatarak birazcık yüz güldürmeyi isteyen benim gibiler ;)
Bazı insanlar çocukluk ve gençlik dönemlerinde yazı yazdıklarında bile küçükken ne kadar salakmış diyor. Ben şuan yazı yazan biri olarak bir gün önce yazdığım yazıyı bile saçma buluyorum. :)
YanıtlaSil